مقایسه مکانی غلظت سرب در رسوبات و سه گروه از ماکروبنتوزها (خرچنگ ها، شکم پایان و دوکفه ای ها) در سواحل بندرعباس

فلزات سنگین جزو آلودگی های پایدار محسوب می شوند که در بدن موجودات تجمع و تغلیظ می یابند. مقایسه مکانی غلظت سرب در سه گروه از ماکروبنتوزها شامل شکم پایان، دو کفه ای ها و خرچنگ ها و نیز در رسوبات در اسفند سال 91 با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. میانگین غلظت سرب رسوب در خور گورسوزان با مقدار 359/0 بیشترین و در پشت شهر با مقدار μg/g 216 /0 دارای کمترین غلظت بود. در خرچنگ ها غلظت سرب در خور گور سوزان با μg/g 47/0 و در پشت شهر با مقدار μg/g 27/0 در دوکفه ای ها در اسکله باهنر با μg/g 3/0، خور گورسوزان با μg/g 01/0 و در شکم پایان نیز در اسکله با هنر با مقدار μg/g 15/0 و در خور گورسوزان با μg/g 039/0 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین غلظت سرب می باشند. مقایسه غلظت سرب در گروه های سه گانه ماکروبنتوز نشان داد که خرچنگ ها > دوکفه ای ها > شکم پایان دارای غلظت سرب در بدن خود هستند. همبستگی معنی دار بین غلظت سرب در رسوبات و خرچنگ ها و عدم این همبستگی بین رسوبات با شکم پایان و دوکفه ای ها نشان داد که خرچنگ ها می توانند سرب موجود در بدن خود را به طور مستقیم از رسوبات دریافت نموده در صورتیکه نرمتنان این فلز را از سایر منابع سرب مثلا سرب موجود در آب دریافت می کنند.