تعیین سرب و کادمیوم در بافت خوراکی ماهی کفال طلایی (Liza aurata) سواحل بندر انزلی: انباشت و خطر مصرف آن

آلودگی فلزات سنگین ممکن است اثرات مخرب بر تعادل محیط دریافت کننده و تنوع موجودات آبزی داشته باشد. در میان گونه های جانوری، ماهیان موجوداتی هستند که نمی توانند از اثرات زیان بار این آلاینده ها فرار کنند. هدف از این پژوهش فراهم آوردن داده ها در مورد غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در عضلات ماهی کفال و ارزیابی خطر احتمالی مرتبط با مصرف آن بود. در بهار سال 1393، تعداد 29 عدد ماهی کفال از سواحل بندر انزلی در استان گیلان جمع آوری شد. پس از هضم نمونه ها توسط اسیدهای غلیظ، غلظت فلزت سنگین به وسیله دستگاه جذب اتمی کوره گرافیتی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میانگین غلظت کادمیوم و سرب در بافت عضله ماهی به ترتیب 67/0 و 072/0 میکروگرم بر گرم است. غلظت دو فلز در مطالعه حاضر پایین تر از حد مجاز FAO، MAFF، WHOو NHMRC بود. جذب روزانه برآورد شده (EDI) هر دو فلز از طریق مصرف ماهی کفال طلایی برای مردم بومی ساحل بندر انزلی زیر حد مجاز روزانه قابل تحمل برای یک شخص70 کیلوگرمی (PTDI70) تعیین شده توسط EPA بود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که در حال حاضر هیچ مشکلی برای سلامت انسان از نظر مصرف ماهی کفال در سواحل بندر انزلی ایحاد نمی شود.