بررسی معیارهای هیستوپاتولوژیک جهت افتراق هپاتیت خود ایمن از هپاتیت های مزمن ویروسی (B و C) در نمونه های بیوپسی کبد

هپاتیت مزمن، یک بیماری به نسبت شایع در جامعه محسوب می گردد. تشخیص افتراقی نوع هپاتیت در درمان این بیماری اهمیت زیادی دارد؛ چرا که به کارگیری متد درمانی اشتباه، می تواند منجر به تشدید بیماری گردد. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین توزیع فراوانی معیارهای هیستوپاتولوژیک به انجام رسید تا به وسیله ی آن راهنمایی جهت افتراق دقیق تر هپاتیت خود ایمن از هپاتیت های ویروسی مزمن میسر گردد.
طی یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، 45 بیمار مبتلا به هپاتیت خود ایمن، 34 بیمار مبتلا به هپاتیت B و 33 بیمار مبتلا به هپاتیت C از نظر وجود 12 معیار هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های 2χ و آنالیز تشخیصی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از بین 12 شاخص مورد بررسی، 5 شاخص Interface hepatitis، فولیکول های لنفاوی در فضای پورت، Emperipolesis، تشکیل روزت و هپاتوسیت Ground glass دارای توانایی افتراق نوع هپاتیت در بیماران مورد مطالعه بودند. درصد پیشگویی کنندگی این معیارها برای هپاتیت خود ایمن 80 درصد، برای هپاتیت B 5/76 درصد و برای هپاتیت C، 7/69 درصد بود.
پارامترهای هیستوپاتولوژیک در حد قابل قبولی می توانند نوع هپاتیت را در بیماران تعیین کنند. از بین این پارامترها، Interface hepatitis برای افتراق هپاتیت خود ایمن و هپاتیت C از هپاتیت B، فولیکول های لنفاوی در فضای پورت برای افتراق هپاتیت C، Emperipolesis و تشکیل روزت برای افتراق هپاتیت خود ایمن و هپاتوسیت Ground glass برای افتراق هپاتیت B از دو نوع دیگر مفید می باشند.