اثر بخشی روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر صمیمیت زناشویی در زنان نابارور

ناباروری به منزله یک فقدان توصیف شده است که این رویداد تنش جدی در زندگی محسوب می شود و ضربه روحی شدیدی را بر زوجین وارد می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر صمیمیت زناشویی زنان نابارور انجام شد.
این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود و پی گیری با گروه کنترل انجام پذیرفت. نمونه آماری بالغ بر 32 نفر بود که 16 نفر گروه آزمایش و 16 نفر گروه کنترل را تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری در دسترس از مرکز رویان اراک انتخاب شدند و دو گروه از نظر ملاک پژوهش همتا شدند. گروه آزمایش طی 5 جلسه 5/1 ساعته آموزش را دریافت کردند. به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه صمیمیت زناشویی باگاروزی استفاده شد.تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss به روش تحلیل کواریانس صورت پذیرفت.
یافته ها نشان داد که آموزش کیفیت زندگی به طور قابل ملاحظه ای بر صمیمیت زناشویی زنان نابارور تاثیر گذار بود و آن را بهبود بخشید. تفاوت معنادار نمرات میانگین پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری (57/27=f و 05/0<003/0=p) گروه آزمایش با گروه کنترل نشان گر اثرگذاری آموزش کیفیت زندگی در زنان نابارور بود.
این مطالعه نشان داد که گروه درمانی برنامه کیفیت زندگی بر صمیمت زناشویی تاثیر داشت و آن را بهبود بخشید. از این رو، استفاده از آن به عنوان یک برنامه مکمل پیشنهاد می شود.