بررسی تاثیر ژل واژینال عسل و کرم واژینال کلوتریمازول بر فلور طبیعی واژن زنان مبتلا به واژینیت کاندیدایی

لاکتوباسیلوس مهم ترین عامل حفظ فلور طبیعی واژن است. عدم وجود آن، زمینه را برای ابتلاء به عفونت های قارچی فراهم می آورد. شایع ترین دلیل مراجعه زنان به مراکز درمانی واژینیت کاندیدیایی است که برای درمان آن از داروهای شیمیایی آزول، با عوارض جانبی بسیار استفاده می شود. عسل یکی از درمان های غیرشیمیایی با خاصیت ضد قارچی است که به نظر می رسد قدرت حفظ فلور طبیعی واژن را داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر ژل واژینال عسل با کرم واژینال کلوتریمازول بر فلور طبیعی واژن در زنان مبتلا به واژینیت کاندیدایی انجام شد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور در سال 1394 بر روی 106 زن مبتلا به واژینیت کاندیدایی در مراکز بهداشتی منتخب شهر تبریز انجام شد. نمونه ها با شکایت سوزش، خارش و داشتن کشت آزمایشگاهی مثبت و سایر معیارهای ورود وارد مطالعه شدند، سپس به صورت تصادفی در دو گروه 53 نفره کرم واژینال کلوتریمازول و ژل واژینال عسل قرار گرفتند. پس از پایان دوره درمان 8 روزه مجددا کشت و معاینه انجام و نتایج در دو گروه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22)، Minitab، آزمون های فریدمن، جنرال میکس مدل، کای دو و تی مستقل با مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
در گروه عسل بعد از تکمیل دوره درمان و بهبود علائم بالینی، میزان لاکتوباسیل ها افزایش یافت که نسبت به قبل درمان اختلاف معنی دار بود (001/0p<). در گروه کلوتریمازول اختلاف معنی داری در فراوانی میزان لاکتوباسیل قبل و بعد از درمان مشاهده نشد (705/0=p).
عسل در مقایسه با کلوتریمازول علاوه بر برای درمان واژینیت کاندیدیایی، فلور طبیعی واژن را تغییر نمی دهد.