مروری بر اصول مراقبت از ایمپلنت های دندانی

از آن جایی که درمان با ایمپلنت های دندانی به عنوان جزیی از درمان های اصلی دندان پزشکی درآمده است، لازم است دندان پزشکان با نحوه ی اجرای روش های سیستماتیک و درمان های حمایتی بافت های اطراف ایمپلنت آشنایی داشته باشند. مطالعه ی مروری حاضر با هدف بررسی و ارایه ی راه های درمانی و روش های مراقبت بعد از جایگذاری ایمپلنت انجام شده است.
شرح مقاله: مروری بر مقالات در بانک های اطلاعاتی Science Direct، Google Scholar و PubMed در سال های 1970 تا 2014، انجام شد. پس از مطالعه، خلاصه 120 مقاله بدست آمده، تعداد 80 مقاله که امکان دسترسی به متن کامل آنها وجود داشت، انتخاب شدند. با توجه به توصیه ی آکادمی پریودنتولوژی آمریکا، بیماران باید از نظر شرایط بافت های اطراف ایمپلنت، شرایط پروتز ساپورت کننده، کنترل پلاک، بررسی اکلوژن و وضعیت بهداشت دهان، مورد بررسی دوره ای منظم قرار گیرند. ارزیابی تاریخچه ی پزشکی و دندان پزشکی، بافت نرم، پلاک ایندکس، عمق کلینیکی پروب، خون ریزی در هنگام پروب کردن، حضور بافت کراتینیزه، لقی، اکلوژن و ارتفاع استخوان در دوره ی نگهداری، پیشنهاد می شود. در پری ایمپلنتیت، ضایعه ی موکوزال اغلب همراه با ترشح چرک، افزایش عمق پروب، خون ریزی در حین پروب و از دست رفتن استخوان مارژینال همراه است. از جمله درمان های پیشنهادی شامل رعایت بهداشت مناسب دهان، جرم گیری (جرم و پلاک بالا و زیر لثه)، اجاست اکلوژن، ری لاین پروتز و جراحی می باشد.
در این مقاله ی مروری ارزیابی استاندارد بر پایه ی شواهد علمی و پروتکل مداخلات دوره ی مراقبت از ایمپلنت های دندانی مورد بررسی قرار گرفت. از آنجا که درمان های ایمپلنت، جزیی از پروتکل درمانی دندان پزشکی شده اند، مشخص شدن بیماران در ریسک بالا برای پری ایمپلنتیت و انجام پروتکل مراقبت مناسب، حائز اهمیت است. بررسی وجود ضایعات موکوزیت به دلیل احتمال پیشرفت آن به سمت پری ایمپلنتیت پیشنهاد می شود.