شیوه های آموزش پزشکی نظری پس از اسلام و مقایسه آن با روش های جدید تدریس

آموزش طب قبل از اسلام برگرفته از آموزش طب در یونان باستان بود اما پس از اسلام دچار تحول و شکوفایی شگرفی شد. اولین نکته و در عین حال مهمترین آن، آموزش طب به افراد دارای صلاحیت اخلاقی بود که پس از اسلام به طور گسترده تری شاهد این روش آموزش بودیم. هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای بین روش های امروزی تدریس دروس نظری با روش های دوران پس از اسلام می باشد.
در این مطالعه، با استفاده از مقالات موجود در سایتهای معتبر علمی شامل Pubmed، Scopus، Magiran ، SID و کتابهای مرتبط به بحث آموزش پزشکی در دوران پس از اسلام و روش های جدید آموزش پزشکی، نکته برداری انجام شد و به صورت یک مقاله مروری مطالب گردآوری گردید.
آموزش پزشکی به دو دسته آموزش نظری و آموزش عملی تقسیم می گردید. ساده ترین روش تدریس نظری، حلقه زدن دور استاد بود که برای اولین بار توسط پیامبر اکرم انجام شد. سایر روش ها مثل مباحثه، تاکید بر حل مسئله که امروزه از آن به عنوان Problem-Based Learning یا PBL یاد می شود، استفاده از الگوریتم و جدول بندی و ارائه مطالب آموزشی در قالب نظم بود. در کنار روش های تدریس نظری، داشتن و ارائه طرح درس نیز کمک زیادی به یادگیری مطالب آموزشی می نمود.
مقایسه روش های مختلف آموزش طب در آن دوران با روش های که امروزه به عنوان روش های نو در تدریس بکار می رود نشان می دهد آموزش پزشکی در دوران پس از اسلام از برنامه و اصول منظم و مشخصی برخوردار بوده و این اصول هم در محتوای درسی و هم در شیوه های تدریس بوده است که بسیاری از آنها با اصول آموزش پزشکی امروزه مطابقت دارد.