بررسی دو متغیر طریقت های صوفیه و مهاجرت بر گسترش تشیع در میان کردها در چند قرن اخیر

در روند گسترش تشیع در مناطق خاصی از کردستان در چند قرن اخیر ، عوامل مختلفی دخیل بوده اند که از آن جمله می توان به نقش حکام و سلاطین، قرارگرفتن بخش هایی از موطن کردها در مسیر زوار شیعی به طرف عتبات عراق ، اسکان تجار و علمای شیعی در مناطق مشخصی از کردستان و نفوذ عقاید غلات شیعی در میان طوایفی از کردها؛ همچون کردهای اهل حق ، صارلی ، شبک ، بجوران و علوی اشاره کرد. اما در این روند ، نقش مهاجرت طوایف خاصی از کردها به مناطق شیعه نشین و پیروی گسترده کردها از افکار و عقاید طریقت های صوفیانه، در رشد عقاید شیعی و به تبع آن گسترش تشیع، از جایگاه خاصی برخوردار است. در این نوشته تلاش داریم تا میزان تاثیر متغیرهای مهاجرت و سلطه فراگیر طریقت های صوفیه بر رشد تشیع در جامعه کردستان را تحلیل کنیم. مظاهر مشترک میان طریقت های صوفیه و تشیع در کردستان ، یکی از عوامل تاثیرگذار در گرایش طوایفی از کردها در چند قرن اخیر به پذیرش مذهب تشیع بود. عامل مهاجرت طوایف کرد نیز در رشد تشیع در میان گروه هایی از ایشان، غیرقابل انکار است. طوایف مهاجر تحت تاثیر محیط جدید زبان ، فرهنگ ، پوشش ، آداب ، رسوم و گرایش های مذهبیشان تغییر می کرد که ما در این نوشته سعی داریم تا میزان تاثیر این عامل بر رشد تشیع در کردستان را ردیابی کرده و زوایای مختلف آن را تحلیل نماییم.