بررسی اثر تنش خشکی بر انتقال مجدد مواد، عملکرد و اجزای عملکرد دانه ژنوتیپ های مختلف گندم نان

تنش های خشکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده تولید گیاهان زراعی می باشد، به همین منظور این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش خشکی بر ژنوتیپ های گندم، به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی در شرایط گلخانه ای انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی در سه سطح (85، 60 و 35 درصد ظرفیت زراعی) و هشت ژنوتیپ گندم امید، زارع، میهن، FAA3P4FCCC، G13CA2242O4P، JS3l7G217، ZSZOBKAYKA وSolh بود. نتایج نشان داد که اختلاف معنی دار بین ژنوتیپ های گندم از نظر میزان انتقال مجدد ماده خشک از ساقه، برگ، پدانکل، کل بوته و سنبله وجود داشت. کارایی ماده خشک انتقال یافته از ساقه، برگ و کل و سهم ماده خشک انتقال یافته از ساقه و کل نیز معنی دار بود. ژنوتیپ زارع بالاترین ماده خشک انتقال یافته از ساقه و برگ ها را به خود اختصاص داد. ژنوتیپ های امید و JS3l7G217 بالاترین کارایی ماده خشک انتقال یافته از ساقه و ژنوتیپ های امید و زارع بالاترین کارایی ماده خشک انتقال یافته از پدانکل را داشتند. بالاترین سهم ماده خشک انتقالی از برگ به دانه را ژنوتیپ های زارع و G13CA2242O4P نشان دادند. هم چنین ژنوتیپ های گندم تفاوت های معنی دار از نظر ارتفاع بوته، طول پدانکل، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت داشتند. ژنوتیپ های Solh، میهن و JS3l7G217 بالاترین ارتفاع بوته را به خود اختصاص دادند و بیش ترین طول سنبله به ژنوتیپ های FAA3P4FCCC و ZSZOBKAYKA در 85 درصد ظرفیت زراعی تعلق داشت. بالاترین و پایین ترین وزن هزار دانه به ترتیب از ژنوتیپ Solh و JS3l7G217 به دست آمد. ژنوتیپ ZSZOBKAYKA با تولید 1/53 گرم دانه در بوته بالاترین عملکرد دانه را در 85 درصد ظرفیت زراعی و کم ترین عملکرد دانه معادل 0/39گرم در بوته در 35 درصد ظرفیت زراعی توسط ژنوتیپ JS3l7G217 تولید گردید.