ارتباط فرسودگی شغلی و حمایت اجتماعی در کارکنان شاغل در بخش فوریت های پزشکی شهرستان کاشان

فرسودگی شغلی سندرمی شایع در میان مشاغلی است که در آنها ارتباط انسانی مطرح است. در این میان کارکنان بخش فوریت های پزشکی به علت ماهیت شغل خود و مواجهه با تنش های گوناگون شغلی نسبت به سایر مشاغل آمادگی بیشتری برای درگیری با این سندرم دارند. یکی از راه های کاهش فرسودگی شغلی، حمایت اجتماعی است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط فرسودگی شغلی و حمایت اجتماعی در کارکنان فوریت های پزشکی شهرستان کاشان انجام شد.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود که در سال 1394 انجام شد. 92 نفر از پرسنل فوریت های پزشکی شهرستان کاشان که به روش سرشماری انتخاب شده بودند، در این پژوهش شرکت کردند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه «فرسودگی شغلی» ماسلاچ و جکسون و پرسشنامه «مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی درک شده» زیمت و همکاران بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بین 47 تا 63 درصد از واحدهای مورد پژوهش خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی را در سطح متوسط تجربه کرده بودند. بین بعد حمایت از طرف خانواده و حمایت از طرف دیگران (افراد مهم) با خستگی عاطفی و مسخ شخصیت ارتباط معناداری وجود داشت (05/0P). نتایج به دست آمده همچنین نشان داد که بین سن و وضعیت تاهل با فرسودگی شغلی ارتباط معنادار آماری وجود دارد (05/0

نتیجه گیری

باتوجه به میزان قابل توجه فرسودگی شغلی در بین کارکنان فوریت های پزشکی و تاثیر مثبت حمایت اجتماعی به ویژه از طرف خانواده و افراد مهم در کاهش فرسودگی، افزایش میزان حمایت صورت گرفته از طرف این افراد می تواند در کاهش میزان فرسودگی نقش مهمی داشته باشد. همچنین تدوین راهکارهای حمایتی توسط مدیران می تواند محیط مناسبی را برای فعالیت حرفه ای با نشاط کارکنان بخش فوریت های پزشکی فراهم نماید.