اثربخشی آموزش مهارت های خودنظارتی توجه بر افزایش توجه در دانش آموزان با مشکلات خواندن

با وجود این که خواندن به عنوان یکی از عمده ترین روش های کسب معلومات و دانش و اساسی ترین ابزار یادگیری دانش آموزان است، واقعیت های موجود در جامعه نشان دهنده توانایی پایین دانش آموزان ایرانی در این مهارت است. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودنظارتی توجه بر افزایش توجه در دانش آموزان با مشکلات خواندن بود.
روش این پژوهش آزمایشی از نوع تک آزمودنی با چند خط پایه بود. جامعه آماری، دانش آموزان پسر پایه سوم بود که در سال تحصیلی 91-1390 با مشکلات خواندن به مرکز مشکلات یادگیری کوشا، شهر بابل مراجعه کردند و از بین شرکت کنندگان، 3دانش آموز با مشکلات خواندن به صورت موردی در چندین مرحله (خط پایه، درمان و پیگیری) مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از آزمون هوش کودکان وکسلر و آزمون نارساخوانی (کرمی نوری و مرادی، 1387) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها نیز به وسیله تحلیل دیداری و محاسبه اندازه اثر انجام شد.
تحلیل داده ها، فرضیه های پژوهش را تایید کردند و نشان دادند که آموزش خودنظارتی توجه بر افزایش توجه در دانش آموزان با مشکلات خواندن موثر بوده و در طول زمان نیز پایدار است.
با توجه به نتایج فوق می توان بیان کرد آموزش توجه همانند سایر مهارت های زیربنایی یادگیری می تواند رویکرد موثری در درمان مشکلات خواندن داشته باشد.