تئوری وحدت حوزه و دانشگاه در انقلاب اسلامی و رهیافتی بر استعاره معنا گرای قدرت در حقوق عمومی
بزرگترین چالش عصر حاضر که به عصر مدرنیته معروف شده،بحران معناست.جنس قدرت و الزامات حقوق حکومت در این شرایط نیز"از جنس معنا"بوده و مولفه ایجاد کننده آن "معناگرایی" است. لذا مدعای این مقاله آن است که انقلاب اسلامی ایران به عنوان احیاگر تفکر وحیانی با دو ویژگی تولید معنا(مبتنی بر مبانی دینی خود)و نفی مدرنیسم معرفتی،مقدمات لازم را برای تعامل ارزش و دانش و تولید قدرت را ایجاد کرده است که از آن به نظریه وحدت حوزه و دانشگاه تعبیر می کنیم.
انقلاب اسلامی ، قدرت ، حاکمیت اسلامی ، حقوق عمومی ، استعاره ، تجدد ، معناگرایی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.