بررسی غلظت آترازین در رسوبات و گیاه نی (Phragmites australis) تالاب بین المللی شادگان در فصل پاییز سال 1390

تالاب بین المللی شادگان از مهم ترین تالاب های کشور و جهان است که در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی غلظت سم آترازین در رسوب و گیاه نی تالاب و ارایه راهکار هایی در جهت حذف و یا کاهش این سم در تالاب می باشد. روش انجام به صورت مقطعی آزمایشگاهی است و 6 ایستگاه به منظور نمونه گیری از طریق بازدید های میدانی و مطالعه نقشه های 250000/1 انتخاب گردید. نمونه گیری در فصل پاییز 1390 صورت گرفت. استخراج سم از گیاه و رسوب با استفاده از محلول n هگزان و دستگاه سوکسله انجام و سپس با استفاده از دستگاه GC_NPD اندازه گیری شد. غلظت آترازین در نمونه های رسوب کلیه ایستگاه ها و نمونه گیاه تمامی ایستگاه ها به جز ایستگاه شماره 4 بیش از 3 پی پی بی به دست آمد. نتایج نمونه گیری درمحیط رسوب روند رو به کاهش میزان آترازین از ایستگاه سلمان فارسی به سمت ایستگاه شماره 4 را نشان می دهد. این روند به نیمه عمر آترازین، میزان شوری رسوبات، میکروارگانیسم های تجزیه کننده سم در محیط، عمق آب و مواد آلی موجود در خاک بستگی دارد. باید خاطر نشان کرد آژانس حفاظت محیط زیست و سازمان بهداشت جهانی سازمان استاندارد و تحقیقات صنعت ایران حداکثر غلظت مجاز آترازین را به ترتیب 3، 2 و 2 میکروگرم بر لیتر اعلام نموده است. میزان غلظت سم در گیاه به طور مستقیم تحت تآثیر میزان سم در رسوبات تالاب قرار دارد. به طوری که با کاهش میزان سم در رسوبات میزان غلظت سم در گیاه کاهش و با افزایش سم در محیط رسوب تالاب، غلظت آترازین در نی افزایش می یابد از مهم ترین روش های حذف و یا کاهش آترازین می توان به روش های زیست پالایی اشاره کرد.