واکنش های مورفوفیزیولوژیکی، ظرفیت فتوسنتزی و کیفیت گل شاخه بریده مریم (Polianthes tuberosa L.) در سیستم های مختلف کشت خاکی و آبکشت

گل مریم مهمترین گل شاخه بریده معطر و دارای رتبه چهارم سطح زیر کشت و تولید در بین گل های شاخه بریده کشور می باشد. با توجه به کمبود منابع آب، محدودیت های خاک و با هدف مقایسه و امکان جایگزینی کشت خاکی گل مریم با کشت بدون خاک، آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار روی دو رقم گل مریم (محلاتی و دزفولی)، در دو سیستم تولیدی گلخانه ای با بستر خاک و بدون خاک، اجرا گردید. براساس نتایج تجزیه واریانس، ظرفیت فتوسنتزی [تعداد و سطح برگ، هدایت روزنه ای و مقادیر رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کل)]، ارتفاع ساقه گل دهنده، تعداد و قطر گلچه ها، جذب عناصر غذایی و عمر گل‏جایی گل مریم به طور معنی داری تحت تاثیر سیستم کشت قرار گرفتند. سیستم کشت بدون خاک به ترتیب منجر به افزایش 50 و 35 درصدی ارتفاع ساقه گل دهنده و عمر گل‏جایی به عنوان مهمترین شاخص های کیفیت گل شاخه بریده، در مقایسه با کشت خاکی، گردید. همچنین، میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و مقادیر جذب کلسیم و پتاسیم به طور معنی داری تحت تاثیر رقم قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس بیانگر تاثیر معنی دار برهمکنش رقم و سیستم کشت بر جذب کلسیم و تعداد برگ در بوته بود. براساس نتایج آزمایش، کشت بدون خاک با بهبود ظرفیت فتوسنتزی و افزایش جذب عناصر معدنی منجر به افزایش کیفیت و عمر گل‏جایی گل شاخه بریده مریم گردید و از قابلیت و پتانسیل زیادی برای جایگزینی با کشت خاکی گل مریم برخوردار می باشد.