مقایسه طب سنتی و جدید در درمان سل

بیماری سل بشر را از بیش از چهار هزار سال پیش تا کنون می کشته است. با کشف دارو های قوی تصور میشد این بیماری ریشه کن شود؛ ولی با ظهورمقاومت دارویی، هنوز هم به عنوان یکی از بزرگترین کشنده های جهان محسوب می شود. لذا هدف از این تحقیق مقایسه طب سنتی و جدید در مواجهه با سل و تشویق پژوهشگران ‏برای یافتن داروهای جدید با رویکرد طب سنتی و منشا طبیعی است.
تحقیق به روش مطالعه کتابخانه ای و توصیفی انجام گرفت. منابع مطالعه، از طریق نرم افزار کتابخانه جامع طب بررسی و جستجو شد. و با بهره گیری از نتایج تحقیقات پژوهشگران طب سنتی به فارماکولوژی داروی پیشنهادی پرداخته شد.‏ نحوه درمان سل در طب جدید هم با استفاده از کتب و مقالات به روز استخراج شد. همچنین برای درک بهتر نحوه اثر داروها ساختار و متابولیسم باکتری مورد بررسی قرار گرفت.
بیشترین داروی ذکر شده در طب سنتی ایرانی اسلامی سیر و ‏شیر خر میباشد. ماده موثره سیر – آلیسین – اهداف مختلفی را در عامل بیماری دنبال میکند و عوارض جانبی خاصی ندارد. دارو های طب جدید برای درمان سل شامل ایزونیازید، ریفامپین، استرپتو مایسین، و اتامبوتول میباشد. که هر کدام یک یا تعداد محدودی از اجزای باکتری را مورد هدف قرار میدهند؛ بعلاوه عوارض جانبی جدی دارند.
با توجه به نحوه اثر دارو ها میتوان گفت میکروب عامل بیماری در مواجهه باداروهای جدید، با ایجاد یک جهش یا مسیر جایگزین میتواند براحتی نسبت به دارو مقاوم شود؛ در حالیکه این میکروب در برابر داروی طبیعی سیر که چندین مکانیسم باکتری را همزمان مختل میکند بندرت میتواند راه گریزی بیابد. و بامقایسه اثرات جانبی داروها پیشنهاد می شود با تلفیق طب سنتی و جدید داروهای موثر و بی خطر برای درمان بیماری طراحی شود.