شکارگری درون رسته ای بین کفشدوزک Hippodamia variegata (Col.: Coccinellidae)و زنبور پارازیتویید Lysiphlebus fabarum (Hym.: Braconidae)

شکارگری درون رسته ای یعنی کشتن و خوردن گونه هایی که به علت استفاده از منابع مشابه و یا محدود، رقبای بالقوه محسوب می شوند. در این تحقیق شکارگری درون رسته ای بین کفشدوزک Hippodamia variegata Goeze و زنبور پارازیتویید (Marshall)Lysiphlebus fabarum با تغذیه از شته جالیز Aphis gossypii Glover روی گیاه خیار بررسی شد. به این منظور ترجیح طعمه ای لارو سن سوم و ماده ها ی کفشدوزک بین شته های بالغ سالم و پارازیته در شرایط دسترسی انتخابی و همچنین در آزمایش بویایی سنجی مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش ها، از بریدن یکی از شاخک های شته ها برای تشخیص بین شته های سالم و پارازیته استفاده شد. آزمایش ها در شرایط دمایی C ̊1±22، رطوبت نسبی 5±65% و دوره نوری 8:16 (روشنایی: تاریکی) انجام شد. بر اساس نتایج پیش آزمایش، بریدن شاخک در شته های سالم و پارازیته، بر ترجیح غذایی کفشدوزک تاثیر معنی داری نداشت. در آزمایش دسترسی انتخابی، تغذیه کفشدوزک ماده از شته های پارازیته نشده نسبت به شته های پارازیته (24 و 72 ساعت قبل) با اختلاف معنی داری بیشتر بود (به ترتیب 04/0= ، P18،1=df ، 15/2=t و 001/0< ، P18،1=df ، 35/6= t)، اما لارو سن سوم کفشدوزک میان شته های سالم و شته هایی که 72 ساعت از پارازیتیسم آنها گذشته بود، تفاوتی قائل نشد (56/0= ، P18،1=df ، 58/0=t). بر اساس نتایج آزمایش های بویایی سنجی، کفشدوزک های ماده در انتخاب شته های سالم از پارازیته تفاوت معنی داری نشان ندادند (21/0= ، P 19،1=df ، 60/1= 2χ). ترجیح شته های سالم در مقایسه با شته های پارازیته توسط حشرات ماده ی H. variegata می تواند یک ویژگی برای کاربرد همزمان این دو عامل کنترل بیولوژیک (H. variegata و L. fabarum) باشد