اثر تمرین ورزشی زیر بیشینه بر عملکرد ریوی افراد وابسته به مواد مخدر

وابستگی به مواد مخدر با اختلال در عملکرد اندام های مختلف بدن، بویژه ریه ها همراه است. هدف از این تحقیق تعیین اثر تمرین ‏ورزشی زیر بیشینه هوازی بر عملکرد ریوی افراد وابسته به مواد مخدر بود.
تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح دو وهله پیش آزمون و پس آزمون بود. نمونه آماری تحقیق را 20 فرد 20-33 ساله وابسته به مواد مخدر تشکیل می‏دادند که در گروه های تجربی تمرین– دارو درمانی (10 فرد) و دارو درمانی (10 فرد) قرار گرفتند. گروه اول متشکل از افرادی بودند که علاوه بر مصرف روزانه 10 میلی‏گرم متادون، فعالیت ‏ورزشی را با شدتی برابر 70 الی 75 درصد VO2max به مدت 20 جلسه متداوم تمرینی انجام می‏دادند. در مقابل گروه دوم متشکل از افرادی بودند که تنها روزانه 10 میلی‏گرم متادون مصرف می‏کردند. پس از پایان مداخله های تحقیق، شاخص های عملکرد ریوی بررسی شدند. در نهایت، داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تجزیه و تحلیل آماری بیانگر افزایش معنادار آزمون های عملکرد ریوی نظیرFEV1/FVC ، FEV1 ، PEF، FEF25، FEF25-75، FEF50 و FEF75 تنها در گروه تمرین– دارو درمانی بود (05/0>P). همچنین، مداخله دارویی نیز توانسته بود در نسبت FEV1/FVC افزایش معناداری را ایجاد نماید (05/0 >P). پس از مداخله تحقیقی در گروه تمرین ورزشی، مقادیر سرمی CC16 به طور معناداری کاهش یافته بود (591/2=9t و 029/0=P).
یافته های این پژوهش نشان داد که روش ترکیبی تمرین ‏– دارو درمانی در بهبود عملکرد ریوی افراد وابسته به مواد مخدر نسبت به گروه دیگر عملکرد بهتری دارد. اگرچه جهت تایید این یافته ها به تحقیقات بیشتری نیاز است.