تغییرات هیستومتریک و هیستولوژیک بافت دوازدهه موش صحرایی متعاقب تجویز خوراکی اتانول و اولئوروپئین

از آنجایی که نقش اولئوروپئین به عنوان مهم ترین ترکیب فنلی برگ زیتون در حفاظت لایه ی مخاطی معده و سایر بافت های بدن به اثبات رسیده است، هدف مطالعه ی حاضر بررسی تغییرات هیستومتریک و هیستولوژیک بافت دوازدهه ی موش صحرایی متعاقب تجویز اتانول و اولئوروپئین بود. شش گروه موش صحرایی نر به صورت گروه های شاهد (نرمال سالین)، اولئوروپئین (mg/kg 5)، اتانول (یک میلی لیتر)، اتانول به همراه اولئوروپئین با سه دوز 5، 10 و mg/kg 50 تحت مطالعه قرار گرفتند. اولئوروپئین به مدت سه روز به صورت خوراکی تجویز شد و اتانول یک ساعت بعد از آخرین دوز اولئوروپئین خوراکی گاواژ شد. موش ها یک ساعت بعد از مصرف اتانول به وسیله ی اتر آسان کشی شدند و بافت دوازدهه جدا شده از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی ارزیابی شد. مصرف اتانول سبب تخریب طبقه ی مخاطی دوازدهه گردید به طوری که با تجویز آن ضخامت بافت پوششی، تعداد سلول های استوانه ای، تعداد سلول های جامی، طول پرز و ضخامت طبقه ی مخاطی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت. استفاده از اولئوروپئین در دوزهای 5 و mg/kg 10 میلی گرم بر کیلوگرم در کاهش اثرات اتانول موثر بود در حالی که دوز mg/kg 50 آن برای دوازدهه اثر محفاظتی نداشت بلکه همانند یک عامل اکسید کننده در دوازدهه عمل نمود. بنابراین اولئوروپئین در مقادیر کم می تواند اثر محافظتی برای بافت دوازدهه در برابر اتانول داشته باشد.