برهم کنش بین سطوح مختلف کوددهی نیتروژن در گیاه کلزا با شته خردل (Lipaphis erysimi Kalt.) و پشه شکارگر (Aphidoletes aphidimyza Rondani)

کیفیت گیاه میزبان نه تنها بر آفات گیاه خوار، بلکه به صورت غیرمستقیم می تواند بر توانایی زیستی دشمنان طبیعی آن ها نیز اثر بگذارد. این پژوهش به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن در گیاه کلزا (Brassica napus L.) بر پارامترهای جدول زندگی پشه شکارگر (Aphidoletes aphidimyza Rondani; Diptera: Cecidomyiidae) در تغذیه از شته خردل (Lipaphis erysimi Kalt.; Hemiptera: Aphididae) تحت شرایط کنترل شده دما (روز 2±25 و شب 2±19درجه سلسیوس) و رطوبت (10±60 درصد) انجام شد. برای ایجاد کیفیت های مختلف شته خردل، ابتدا شته های خردل روی گیاهان کلزا، تحت چهار تیمار کودی صفر، 055/0، 11/0 و 165/0 گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک پرورش یافتند و سپس، مورد تغذیه پشه شکارگر قرار گرفتند. دوره نشو و نمای مراحل مختلف رشدی پشه شکارگر به صورت روزانه ثبت شد و برآورد پارامترهای جدول زندگی با استفاده از رویه جدول زندگی دوجنسی انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش کوددهی نیتروژن در گیاه کلزا، دوره رشد و نمو لارو و شفیره شکارگر را به طور معنی داری کاهش داد و به افزایش معنی دار دوره تخم ریزی حشرات ماده منجر شد. همچنین، با افزایش کوددهی نرخ انتقال نیز کاهش یافت. در مجموع سطوح میانی و بالای کوددهی نیتروژن به بهبود توانایی زیستی پشه شکارگر منجر شدند. با توجه به آنکه بیشترین نرخ خالص تولید مثل (54/31 تخم به ازای هر فرد) و نرخ ذاتی افزایش جمعیت (163/0 بر روز) نیز با اختلاف معنی دار در سطح میانی کوددهی نیتروژن (11/0 گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک) مشاهده شدند، می توان این سطح را به عنوان سطح مطلوب پشه شکارگر معرفی کرد.