بررسی شیوع سندرم تونل کارپ و فاکتورهای خطر مرتبط با آن

شایع ترین نوروپاتی ناشی از تحت فشار قرار گرفتن موضعی عصب، سندرم تونل کارپ می باشد. هدف این مطالعه بررسی میزان شیوع سندرم تونل کارپ و فاکتورهای خطر مرتبط با آن می باشد.
این مطالعه مقطعی توصیفی بر روی بیماران مراجعه کننده به کلینیک مغز و اعصاب در شهر ساری در سال های 95- 93 انجام شد. بیمارانی که علائم بالینی سندم تونل کارپ را داشتند و با نوار عصب و عضله مورد تائید قرار می گرفتند، وارد مطالعه می شدند. پس از تشخیص سندرم تونل کارپ، اطلاعات دموگرافیک و فاکتورهای خطر زمینه ای جمع آوری می شد. سپس اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار می گرفت.
شیوع سندرم تونل کارپ در کل بیماران مراجعه کننده در مدت یکسال و نیم، 82/1 درصد بوده است. از نظر توزیع شغلی در زنان، 14/66 درصد خانه دار بودند و در مردان شایع ترین شغل، کشاورزی (54/54 درصد) بوده است. از نظر فاکتورهای خطر سندرم تونل کارپ، 6/11 درصد دیابت ملیتوس، 7/8 درصد هیپوتیروئیدی، 17/2 درصد شکستگی قدیمی مچ دست و 44/1 درصد روماتیسم مفصلی را ذکر می کردند. 37/75 درصد بیماران سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک داشتند.
استنتاج: این مطالعه نشان داده است که بیش تر بیماران، سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک داشتند و از مهم ترین فاکتورهای خطر زمینه ای همراه با سندرم تونل کارپ، دیابت ملیتوس، هیپوتیروئیدی، شکستگی قبلی مچ دست و روماتیسم مفصلی بوده است.