بهسازی و بازآفرینی بافت های فرسوده شهرهای کشورضرورت تدوین سند ملی مواجهه و اقدام در بافت های فرسوده

بافتهای فرسوده شهری به دلیل نارسایی های کالبدی، کمبود خدمات و زیرساختهای شهری مناسب از یک سو، و شرایط نامطلوب زیست محیطی، مسائل اجتماعی فرهنگی و اقتصادی از دیگر سوی، به شدت نیازمند اقدامات همه جانبه برای توسعه و به بیان هستند. علیرغم مواد برنامه های سوم و « بهسازی و بازآفرینی » بهتر چهارم توسعه کشور و تسهیلات پیشبینی شده در تبصره شش قانون بودجه، که نشان دهنده توجه دولت به موضوع بهسازی، نوسازی، و بازسازی بافتهای فرسوده شهری است، هنوز اقدامات جامع و قابل قبولی به لحاظ مقیاس و عملکرد، که بتوان آن را یک الگو دانست، انجام نشده است. از آنجایی که مسائل بافتهای شهری ما در ابعاد اقتصادی، اجتماعی فرهنگی وکالبدی، با ویژگی های بافتهای مشابه در سایر کشورها متفاوت است، نمیتوان اقدامات و راه حلهای آنها را عینا تکرار کرد. راهکارها برای هرگونه اقدام در بافتها، باید همه جانبه، بومی شده، و در عین حال متنوع و بر مبنای استراتژی های روشن مدیریتی باشند. با توجه به موارد ذکر شده، ضرورت تدوین یک سند ملی به منظور اقدام متفق و متحد نهادهای مسئول به منظور بهسازی و بازآفرینی بافتهای فرسوده و پیشگیری از توسعه روزافزون این بافتها، بیش از پیش دیده می شود، در مقاله حاضر ضمن بررسی نتایج و نواقص حاصل از اقدامات بهسازی و بازآفرینی بافتهای فرسوده در ایران، ضرورت استقرار مدیریت ویژه را در سه سطح؛ مدیریتهای کلان (سازمان های متولی)، مجریان طرح (مدیریتهای ستاد هدایتی) و مدیریتهای ویژه اجرایی- عملیاتی (توسعه گرها)، به منظور اقدام در بافتهای فرسوده مطرح می شود و در این باره چند اقدام اصلی، که باید به صورت توامان برای سهولت دستیابی کشور به یک «سند ملی» در امرچگونگی مواجهه و اقدام در بافتهای فرسوده شهری» انجام گیرد، تشریح میشود.