بررسی وضعیت اجرای قانون ارتقاء بهره ‬وری کارکنان بالینی نظام سلامت در بیمارستان‬های دانشگاه علوم پزشکی اردبیل

دستیابی به راه هایی برای ارتقاء کیفیت خدمات پرستاری همواره مورد توجه مدیران پرستاری بوده است. قانون ارتقای بهره وری نیروهای بالینی نظام سلامت برای ساماندهی مشکلات پرستاران و ارائه خدمات بهتر به بیماران وضع شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت اجرای قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت می باشد.
جامعه پژوهش مدیران و کارکنان بالینی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود. نمونه گیری به دو روش سرشماری برای مدیران و مسئولان (52n=) و تصادفی ساده برای نیروهای بالینی (300n=) صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های محقق ساخته بود. روایی ابزارها از طریق روایی صوری و محتوا و بررسی پایایی آنها از طریق آزمون- بازآزمون انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون های من ویتنی و کروسکال- والیس استفاده شد.
میانگین نمره نگرش در بین مدیران و مسئولین بخشها و نیز کارکنان بالینی بیمارستانها به ترتیب 70/0± 27/3 و 64/0± 35/3 بود. در میان عوامل تاثیرگذار بر نگرش، از نظر مدیران و مسئولین بهبود شرایط کاری (00/1± 48/3) و از نظر کارکنان بالینی افزایش کیفیت خدمات (87/0± 45/3) مهمترین عامل در ایجاد نگرش مثبت بود. از نظر اکثریت پرسنل و مدیران مهمترین نقطه ضعف در اجرای قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی کمبود نیرو عنوان شد. بین سن، جنس، وضعیت تاهل، سابقه شغلی، تحصیلات و نوع استخدام کارکنان بالینی با نمره نگرش و رضایت از اجرای قانون ارتقاء بهره وری ارتباط آماری معنادار وجود داشت (05/0p<).
اجرای قانون ارتقاء بهره وری برای اکثریت جامعه کارکنان بالینی امتیاز مثبت به دنبال داشته و می تواند در صورت اصلاح نظامهای استخدام و جذب، بهبود شرایط کاری طبق نیاز و اجرای برنامه های تشویقی بسیاری از دغدغه های آنان را برطرف کرده و در جهت افزایش بهره وری نیروی پرستاری و در نتیجه ارتقا نظام سلامت موثر باشد.