بازشناسی توانایی احساس» برای خلق یک معماری زنده با استناد به آرای کریستوفر الکساندر

برانگیخته شدن احساس مقول های است که در دامنه وقایع روزانه هر فرد به چشم می خورد. حالتی که در تجربه بسیار ساده، اما در بیان با محدودی تهایی روبه رو است. همه می دانیم که دنیای امروز، احساس و برانگیخته شدن آن را مقول های متناظر با جنبه های کیفی امور می پندارد و نتایج حاصل از آن را نسبی تلقی می کند و از این رو بررسی جامع یک چیز را به تحلیل های کمی آن محدود می کند. در این میان بی شک پاسخ نگاه کمی تگرای معاصر به آیا می توان تحریک احساس را معیاری قابل اعتماد برای » ، این سوال که منفی است. به همین دلیل «؟ سنجش کارایی هم هجانبه یک چیز تلقی کرد نگارندگان مقاله پیش روی سعی دارند تا با رد این تفکر نادرست (با استناد به آرای الکساندر)، احساس را به مثابه ابزاری قدرتمند معرفی کنند؛ آنچه که در صورت بازشناسی صحیح، منجر به قضاوت های قطعی، عینی، و دقیق (با معیار احساس) خواهد شد. بدون تردید این تعریف متفاوت از احساس نیازمند اثبات، آن هم به شیو های منطقی، برای جهان کنونی است. برای این منظور محوریت مقاله بر جستجوی چگونگی سازوکار احساس، برای فراهم کردن زمینه این اثبات، استوار می شود. در این روند (اثبات منطقی) فهم سیر متراتب چگونگی تحریک احساس، چنان پیش می رود که درنهایت منجر به تغییر جهان بینی کنونی ما می شود و پذیرش آن را ضروری می نماید. بدیهی است که این مسیر به هم پیوسته از تحریک احساس تا تغییر جهان بینی مقول های است که نیازمند رمزگشایی دقی قتری برای مقبولیت معاصر است. کریستوفر الکساندر از معدود افرادی است که توانسته به ترسیماتی دقیق از این موضوع پیچیده نایل آید. او با آشکارسازی روابط پنهان در هنگام تحریک عمیق احساس، نه تنها موفق به معرفی آن شده، بلکه درهای ممنوعه بسیاری را نیز برای ما باز کرده و تا تغییر نگاه کنونی ما نسبت به جهان پیش رفته است. با این اوصاف، در این مقاله کوشش می شود تا با طرح چهار سوال کلیدی در حیطه احساس و پاسخ متناظر به آنها، از گنجینه اندیشه الکساندر، زمینه درک هرچه آسان تر اهمیت احساس و مسائل پشت پرده آن فراهم گردد. ضمنا انتهای هر بخش از پژوهش نیز با ابیاتی ختم گردیده تا برای خواننده علاوه بر ردیابی رد پای اندیشه الکساندر در زمینه فرهنگی خویش، فرصت تامل بیشتری برای بازگشت و بهره گیری از آنها فراهم آید.