سن سنجی U-Pb و ایزوتوپ های Lu-Hf و O روی کانی زیرکن توده های نفوذی دگرگون شده جنوب باختر سلماس

توده های نفوذی جنوب باختر سلماس شامل سنگ های حدواسط- مافیک و اسیدی، در مرز پهنه های سنندج- سیرجان و کمربند ماگمایی ارومیه- دختر در شمال باختر ایران رخنمون دارند. سنگ های مافیک- حدواسط دارای ترکیب متادیوریت و متاگابرو و کهن ترین توده های نفوذی منطقه هستند. سنگ های اسیدی ترکیب متاگرانیت تا متاگرانودیوریت دارند. این توده های نفوذی درون مجموعه ای از سنگ های آتشفشانی- رسوبی دگرگون شده با سن پرکامبرین نفوذ کرده اند. سن سنجی به روش U-Pb روی کانی زیرکن نمونه های متاگرانیت و متاگرانودیوریتی این مجموعه دگرگون شده، دامنه سنی از 4/2±567 میلیون سال تا7/2±565 میلیون سال (اواخر نئوپروتروزوئیک-کامبرین) را نشان می دهد. زیرکن ها دارای هسته های کهن موروثی هستند. نتایج ایزوتوپ Hf (به همراه سن مدل) زیرکن های این سنگ ها نشان می دهد که ماگمای تشکیل دهنده آنها اولیه (Juvenile) نیست بلکه حاصل واکنش با پوسته قاره ای قدیمی به سن مزوپروتروزوییک است. مقدارδ18O زیرکن ها احتمالا نشاندهنده تبلور زیرکن ها از ماگمایی است که با مواد پوسته ای ترکیب شده است. توده های نفوذی جنوب باختر سلماس، با سنگ های متاگرانیتی و گنیسی درون پی سنگ ایران که در ایران مرکزی، پهنه سنندج- سیرجان و پهنه البرز رخنمون یافته اند، از دید زمانی همسن هستند. همه این سنگ های گسترش یافته موجود در پی سنگ، نشان دهنده بقایای فعالیت ماگمایی به سن نئوپروتروزوییک- کامبرین در امتداد حاشیه شمالی گندوانا هستند.