تاثیر استرس شوری بر میزان رشد، پارامترهای بیوشیمیایی و کورتیزول خون ماهی سفیدک سیستان (Schizothorax zarudnyi (Nikolskii، 1897

خشکسالی های مداوم و کاهش کیفیت آب چاه ها و افزایش شوری آنها، تنگنای آینده پرورش ماهی سفیدک سیستان (S. zarudnyi) می باشد. این ماهی بومی منطقه سیستان است. اثر استرس شوری با درجه های مختلف (1، 3، 6، 9 و 12 قسمت در هزار) بر میزان رشد، برخی از پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهی (شامل گلوکز، سدیم، پتاسیم، کلسیم و پروتئین کل) و سطح هورمون کورتیزول به منظور دستیابی به شرایط مناسب رشد و پرورش بررسی شد. بدین منظور، 225 قطعه ماهی با طول کل 0/387±14/49 سانتی متر و وزن 1/41±24/89 گرم طی 30 روز پرورش یافتند. میزان رشد در روزهای اول، پانزدهم و سی ام بررسی شد و میزان هورمون کورتیزول و پارامترهای بیوشیمیایی خون در پایان دوره آزمایش سنجیده شد. با افزایش شوری نسبت به تیمار شاهد (با شوری یک قسمت در هزار)، میزان رشد کاهش یافت به طوری که در تیمارهای با شوری های 3، 6 و به ویژه 9 و 12 قسمت در هزار میزان رشد منفی بود ولی در هیچکدام از تیمارها تلفاتی مشاهده نگردید. مقدار هورمون کورتیزول و گلوکز با افزایش میزان شوری در خون ماهیان افزایش یافت. بیشترین و کمترین میزان کورتیزول و گلوکز به ترتیب در شوری 12 و تیمار شاهد مشاهده شد. براساس نتایج حاصله، تمامی پارامترهای بیوشیمیایی خون به استثنای مقادیر سدیم و پتاسیم در تیمارهای مختلف به طور معنی داری با تیمار شاهد متفاوت بود. بنابراین، با توجه به کاهش رشد و افزایش سطوح کورتیزول و گلوکز با افزایش شوری و علائم استرس مشاهده شده در ماهی به نظر می رسد آب شیرین بهترین شوری برای پرورش ماهی سفیدک سیستان باشد.