ارتباط بین بهزیستی روان شناختی و استحکام روانی در سالمندان: نقش میانجی فعالیت بدنی

اهداف در سال های اخیر مسائل روان شناسی و روان درمانی به خصوص در سالمندان مورد توجه قرارگرفته است. به دلیل افزایش آمار اختلالات روانی در سالمندان، شناسایی عوامل تاثیرگذار بر سلامت روان سالمندان اهمیت پیدا کرده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین بهزیستی روان شناختی و استحکام روانی در سالمندان با نقش میانجیگر فعالیت بدنی است.
مواد و روش ها این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که داده های آن با استفاده از پرسش نامه های بین المللی فعالیت بدنی، استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی از بین سالمندان جمع آوری شد. بدین منظور 217 نفر (107 سالمند فعال و 110 سالمند غیرفعال) با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با میانگین سنی 12/3±38/65 انتخاب شدند و همه آن ها پرسش نامه های مذکور را تکمیل کردند. هوشیاری کامل و داشتن سلامت روانی و ذهنی از معیارهای ورود به مطالعه بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی بررسی شد. برای تعیین نقش واسطه ای فعالیت بدنی از آزمون بوت استرپ و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نسخه 21 نرم افزار SPSS و نسخه 18 نرم افزار AMOS استفاده شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
یافته ها شرکت کنندگان با استفاده از پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی در دو گروه فعال و غیرفعال قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین اکثر خرده مقیاس های استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد میانگین استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی سالمندان فعال نسبت به سالمندان غیرفعال بالاتر است و نیز متغیر فعالیت بدنی توانست به عنوان عامل میانجیگر بین استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی ایفای نقش کند.
نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش حاضر و نقش میانجی فعالیت بدنی در استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی، تشویق سالمندان به انجام فعالیت های بدنی و ورزشی می تواند به افزایش سلامت روانی و افزایش بهزیستی روان شناختی در آن ها کمک کند.