بررسی ریشه های معنایی درخت طوبی در منابع شیعی با تاکید بر معماری عصر صفوی

در عصر صفوی با حاکمیت نظام مفهومی جدید، عناصر پیشین هنری و معماری، پذیرای معانی و شکل های تازه ای شدند. براین اساس، دو گنبد شاخص مسجد جامع عباسی و مدرسه سلطانی اصفهان، تصویر جدیدی را ارائه می کنند که با تغییر نمای شهری، شکل، سازه و آرایه های داخلی و خارجی آن ها ایجاد شده است. مقاله حاضر، به منزله مقدمه ای برای معناشناسی گنبدهای شاخص صفوی، به بازشناسی مفهوم درخت طوبی در فرهنگ شیعی می پردازد. بدین منظور، منابع اصلی که سازنده جهان فکری و فرهنگی تشیع در عصر صفوی هستند، با روش توصیفی -تحلیلی بررسی خواهند شد. تحلیل کیفی و مقایسه توصیفات و تفاسیر منابع فوق، موجب ادراک معنای درخت طوبی در زمینه تاریخی خود و معرفی مشخصه های آن می گردد. یافته نهایی این مقاله در پژوهش های آتی، زمینه فهم دقیق تر گنبدهای شاخص صفوی را فراهم می سازد.