تاثیر دستورالعمل آرام سازی بر مدت زمان اتصال به دستگاه تهویه مکانیکی و طول مدت اقامت بیمار در بخش مراقبت ویژه

دستیابی به سطح مناسب آرام سازی در بیماران تحت تهویه مکانیکی از چالش های بزرگ مراقبتی و درمانی در بخش های ویژه می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر دستورالعمل آرام سازی بر مدت زمان اتصال بیمار به دستگاه تهویه مکانیکی و طول مدت اقامت بیمار در بخش مراقبت ویژه انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که از شهریور تا اسفند ماه سال 92 در بیماستان الزهراء (س) اصفهان انجام شده است. یک دستورالعمل آرام سازی بر اساس متون موجود 10 سال اخیر و مشاوره با متخصصین بی هوشی و پرستاران طراحی گردید. 50 بیمار جراحی شکم با برش عمودی که تحت تهویه مکانیکی بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمون (پروتکل) و کنترل (روش روتین) قرار گرفتند. ابتدا برای 25 بیمار که بر اساس مقیاس ریچموند نیاز به آرام سازی داشتند از روش روتین آرام سازی استفاده شد؛ سپس برای 25 بیمار دیگر از دستورالعمل آرام سازی استفاده شد. این بیماران از نظر مدت اتصال به دستگاه تهویه مکانیکی و طول مدت اقامت در بخش مراقبت ویژه مقایسه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس آپاچی II، مقیاس ریچموند، میزان مصرف داروهای آرام بخش، مدت اتصال به دستگاه تهویه مکانیکی و مدت اقامت در بخش مراقبت ویژه بود.
یافته ها نشان داد که 76% بیماران در دو گروه مرد و میانگین سنی آن ها 3/53 سال بود. میانگین مدت اتصال به تهویه مکانیکی در گروه کنترل (4/91±8/220) ساعت و در گروه آزمون (4/96±4/116) ساعت بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0>P). بعلاوه، اجرای دستورالعمل آرام سازی طول مدت اقامت در بخش مراقبت ویژه را تا 6/8 روز کاهش داد.
در بیماران تحت تهویه مکانیکی و نیازمند داروهای آرام بخش، استفاده از دستورالعمل آرام سازی مدت زمان اتصال به دستگاه تهویه مکانیکی و اقامت بیمار در بخش ویژه را کاهش می دهد. لذا پیشنهاد می شود پرستاران از این دستورالعمل در آرام سازی بیماران استفاده نمایند