شناخت افغانستان

مبارزه علیه تروریزم، آنگونه که به صورت سنگ زیربنای سیاست های جهانی دولت های محافظه کار ایالات متحده در آمده است، به گونه روز افزونی در افغانستان بی تاثیر می شود با نتایج هراسناکی در زمینه سرایت آن به ماورای مرزهای آن کشور، خصوصا پاکستان. این مبارزه اجتناب ناپذیر علیه تروریزم در افغانستان غرب را مستقیما رو در روی لانه اصلی ترورزیزم قرار داد، جایی که سی ای ای "مدرسه" های تعلیم دهنده وهابی گری تند و خشن را در آغاز کار به کمک داوطلبانه دولت (اول) نواز شریف در پاکستان بنا کرد. آل سعود عربستان و آل نهیان امارات متحده عربی دربرنامه های شیطانی اواخر دهه 1990خود به این نتیجه رسیدند که باید برای افغانستان یک تاریخ ملی تعریف کنند بر اساس زمینه های استعماری که استعمار بریتانیا در ژئوپولیتیک "بازی بزرگ" با روسیه در قرن نوزدهم فراهم آورده بود. این گونه آنها با سرهم کردن سرزمین های جدا کرده از امپراتوری پارس آن دوران، "کشور" افغانستان را اختراع کردند. این روند کشور سازی در افغانستان اگرچه به سود اهداف استعماری آن دوران، هرگز نتوانسته است به واقعیت مربوط به تشکیل آیکونوگرافیک مربوط به ملت سازی و کشور سازی بپیوندد. مشکلات این ساختار کشوری نا متوازن طبیعتا اجازه نمی دهد که نا به کاری های مربوط به پروسه سرهم کردن یک کشورعلاج شود. برای یافتن چاره این مشکلات، افغانستان نیازمند توجه به مشکلات موجود در ساختار کشوری خود است از راه شناختن نیروهای گریز از مرکزی است که اقوام مختلف را از هم دور می رانند و گونه ای از هماوردی ها را میان آنها بیابد که به کشور یکپارچه افغانستان معنی دهد. بهترین شیوه حصول این نتیجه در دنیای کنونی را شاید بتوان در یک سختار واقعی فدرالیته در آن کشور جست و جو کرد.