اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رضایت زناشویی زوج‬ ها

ازدواج مقدمه تشکیل خانواده است، چنانچه ازدواج و زندگی خانوادگی شرایط نامناسب و نارضایتی زوجین را برای ارضاء نیازهای روانی یکدیگر ایجاد کند، اثرات منفی و گاهی جبران ناپذیر به جا میگذارد. لذا هدف از پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر رضایت زناشویی در میان زوج های متاهل انجام شده است.
روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس در سال 94-93 بود. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت مداخله 12 جلسه ای در مدت 3 ماه اجرا گردید. تعداد 150 نفر از دانشجویان انتخاب و پس از برگزاری پیش آزمون، تعداد 40 نفر از آنان که کمترین نمرات را از ابزار سنجش این پژوهش، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، کسب کرده بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها یک ماه پس از درمان نیز به پرسشنامه پاسخ دادند. با استفاده از نرم افزار SPSS- 20 داده ها با آزمون های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین نمرات میانگین پس آزمون دو گروه در زیر مولفه های رضایت زناشویی (آزمایش، 24/54، کنترل، 19/83)، ارتباطات (آزمایش، 22/10، کنترل، 19/81)، حل تعارض (آزمایش، 20/35، کنترل، 17/15) و تحریف آرمانی (آزمایش، 16/56، کنترل، 14/55) تفاوت معنادار وجود دارد (0/05p<).
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند میزان رضایت زناشویی را در میان زوج ها افزایش دهد، بنابراین می توان از این روش درمانی در کنار سایر مداخلات استفاده کرد.