مقایسه سبک های دلبستگی در محکومان دادگاه های کیفری و افراد عادی

دلبستگی یک پیوند عاطفی عمیق و پایدار است که یک فرد را با فردی دیگر در طول زمان و مکان مرتبط می سازد. طی سال های اخیر، پژوهش پیرامون ارتباط بین ناایمنی در سبک دلبستگی با وقوع رفتارهای مجرمانه افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، مقایسه ای بین سبک های دلبستگی محکومان دادگاه های کیفری با افراد عادی بوده و طرح تحقیق آن، از نوع علی مقایسه ای است. در این پژوهش، تعداد 40 نفر از محکومان دادگاه های کیفری و 40 نفر از جمعیت عمومی به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند. از سیاهه سبک دلبستگی بزرگسال (AAI) برای سنجش سبک دلبستگی شرکت کنندگان استفاده شد. از آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت میانگین نمرات افراد دو گروه در سبک های دلبستگی استفاده شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داده است که سبک دلبستگی غالب در محکومان دادگاه های کیفری، سبک ناایمن اجتنابی و سبک دلبستگی غالب در نمونه های عادی، سبک دلبستگی ایمن است. نتایج این مطالعه در زمینه بریدگی و جدایی عاطفی افراد با سبک دلبستگی ناایمن از جامعه مورد بحث قرار گرفته است. مطابق با نتایج این مطالعه، ناایمنی در سبک دلبستگی با ایجاد تداخل در فرآیند همدلی محکومان دادگاه های کیفری، می تواند موجب ارتکاب جرم در آنان شود.