تاثیر وحدت فرماندهی در ارتقاء توان رزمی پدافند هوایی کشور جمهوری اسلامی ایران

تجزیه و تحلیل جنگ های اخیر و همچنین تعاریف مختلف ارائه شده از محیط جنگ های آینده حکایت از آن دارند که کشورهای مهاجم در اولین موج تهاجم خود، با به کارگیری تسلیحات و امکانات گوناگون به منظور کسب و حفظ برتری هوایی، سعی در نابودی حداکثر تجهیزات پدافندی کشور هدف را خواهند نمود تا در ادامه نبرد، نیروهای سطحی و هوایی بتوانند بدون هیچ گونه تهدیدی اهداف خود را دنبال نموده و به پیروزی دست یابند. در چنین شرایطی ضمن استخراج نیازمندی ها و تامین تجهیزات پدافند هوایی، نقش روابط فرماندهی به منظور دست یابی به وحدت تلاش و به کارگیری بهتر امکانات موجود در سطح کشور جمهوری اسلامی ایران جهت رسیدن به موفقیت در ماموریت های این عرصه نیز دارای جایگاه ویژه ای است، لذا محقق سعی دارد تا با ارائه تعریفی از فرماندهی و انواع آن نسبت به بررسی تاثیر وحدت فرماندهی در ارتقاء توان رزمی پدافند هوایی کشور جمهوری اسلامی ایران که هدف اصلی این پژوهش می باشد بپردازد. در این راستا از جامعه مطالعه که شامل اسناد و مدارک و صاحب نظران مرتبط با موضوع می باشند و حجم نمونه که به صورت هدفمند ساده تعیین گردیده اند، در خصوص «تاثیر وحدت فرماندهی» به عنوان یک متغیر مستقل کلان و «ارتقاء توان رزمی پدافند هوایی کشور جمهوری اسلامی ایران» به عنوان یک متغیر تابع، تحقیقی از نوع کاربردی با روش توصیفی و رویکرد کیفی با روش های میدانی (مصاحبه و پرسش نامه) و کتابخانه ای (اسناد، مدارک و سایت های اینترنتی) صورت پذیرفته و نتایج حاصله به روش آمیخته (کمی/کیفی) مورد تجزیه و تحلیل و تبیین قرار گرفته است.