بررسی مقایسه ای تاثیر سلنیوم دز بالا بر حداکثر فشار عضلات دمی در بیماران بدحال دریافت کننده خون بستری در بخش مراقبت های ویژه

مطالعات قبلی نشان داده است که بیماران دریافت کننده ی خون که تحت تهویه ی مکانیکی قرار دارند، با افزایش مقاومت راه هوایی روبه رو می شوند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر سلنیوم با دز بالا بر حداکثر فشار عضلات دمی در بیماران بدحال بستری دریافت کننده ی خون در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بود.
در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 102 بیمار تحت ونتیلاسیون با ونتیلاتور مدک که سابقه ی دریافت خون داشتند، در سه گروه دریافت کننده ی 1000 و 500 میکروگرم سلنیوم تزریقی و بدون دارو (شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در طی مدت تهویه ی مکانیکی از نظر پارامترهای تنفسی و میزان مقاوت راه های هوایی، بررسی و مقایسه شدند.
میانگین حداکثر فشار عضله ی دمی در بدو شروع ونتیلاسیون در سه گروه شاهد و 500 میکروگرم و 1000 میکروگرم سلنیوم به ترتیب 67/2 ± 12/28-، 65/2 ± 41/29- و 16/2 ± 5/28- سانتی متر آب بود و اختلاف معنی داری بین سه گروه دیده نشد (10/0 = P). میانگین این متغیر در زمان رسیدن به Pressure support ventilation (PSV) معادل 8 سانتی متر آب، در سه گروه پیش گفته به ترتیب 47/1 ± 29/30-، 39/1 ± 12/30- و 96/1 ± 74/30- سانتی متر آب بود و اختلاف سه گروه معنی دار نبود (28/0 = P). این میانگین در زمان رسیدن به PSV معادل 5 سانتی متر آب به ترتیب 91/1 ± 82/31-، 68/2 ± 53/32- و 22/5 ± 76/30- سانتی متر آب بود؛ اختلاف سه گروه معنی دار نبود (10/0 = P).
تجویز مقادیر مختلف سلنیوم با کاهش مقاومت راه هوایی در بیماران تحت تهویه ی مکانیکی همراه نبود. از این رو، توصیه می گردد مطالعات وسیع تر و با حجم نمونه ی بالاتری در مورد نقش سلنیوم در بهبود پارامترهای تنفسی و تهویه ای، زمان و موفقیت جداسازی بیماران از دستگاه تهویه ی مکانیکی و دیگر پارامترهای تهویه ی مکانیکی انجام گیرد.