تاثیر نوع بستر و مدت کمپوست سازی بر بازده زیست توده و ویژگی های کیفی قارچ دکمه ای (Agaricus bisporus)

به منظور بررسی تاثیر مدت کمپوست سازی بر افزایش بازده زیست توده (بیوماس) و بهبود برخی خواص کیفی قارچ دکمه ای (Agaricus bisporus) در بستر های مختلف ناشی از ضایعات کشاورزی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با دوازده ترکیب تیماری (شش نوع بستر و دو تیمار مدت کمپوست سازی) در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش شامل بسترهای حاوی کلش گندم و کلش برنج به عنوان ماده اصلی و مکمل های کود مرغی، تفاله زیتون و کود اسبی و دو مدت کمپوست سازی (کوتاه مدت (16 روزه) و بلندمدت (22روزه)) بودند. بستر حاوی کلش برنج و کود مرغی بیشترین میانگین (18/67 درصد) را ازنظر بازده زیست توده داشتند. قارچ های ناشی از بستر کلش برنج و تفاله زیتون بیشترین ماده خشک (73/8 درصد) را داشتند، درحالی که قارچ های مربوط به بستر کلش گندم و تفاله زیتون بیشترین نیتروژن (63/6 درصد)، پروتئین (46/41 درصد) و ظرفیت پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) (4/54 درصد) را تولید کردند. قارچ های تولیدشده در بستر کلش برنج و کود اسبی بیشترین خاکستر (83/9 درصد) را داشتند. قارچ های رشد یافته در روش کوتاه مدت ازنظر بازده زیست توده بیشترین میانگین (41/42 درصد) را نشان دادند. بر پایه نتایج این آزمایش از لحاظ اقتصادی توصیه می شود در استان های شمالی کشور به ویژه گیلان، بستر کلش برنج و کود مرغی برای تولید قارچ دکمه ای استفاده شود.