تاثیر زمان برآلوده شدن سطح رزین با بزاق بر میزان استحکام برشی اتصال براکت ارتودنسی به دندان

آلودگی با بزاق، یک عامل مهم در کاهش استحکام برشی پیوند براکت با دندان است. یکی از بزرگترین معایب باندینگ، حساسیت به آلودگی با بزاق می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر آلوده شدن سطح دندان آغشته شده به انفیلد رزین با بزاق، بر استحکام برشی اتصال براکت به دندان در مدت زمان های مختلف آلودگی می باشد.
در این مطالعه ی تجربی، 110 عدد دندان پرمولر سالم کشیده شده ی انسان، به 5 گروه اصلی و 11 زیر گروه تقسیم شدند. در گروه شاهد، براکت در شرایط بدون آلودگی بزاقی به دندان متصل شد. در گروه های دیگر، نمونه ها بعد از آغشته شدن به انفیلد رزین به ترتیب، در گروه B آلودگی به تنهایی 1، 5، 15 ثانیه، گروه C آلودگی 1، 5، 15 ثانیه + خشک کردن، گروه D آلودگی 1، 5، 15 ثانیه + شستشو + خشک کردن، انجام و براکت متصل گردید و در گروه E طبق دستور کارخانه ی سازنده ی کامپوزیت بعد از آلودگی و شستشو و خشک کردن، مجددا دندان به رزین آغشته و براکت متصل گردید. قدرت اتصال براکت به دندان توسط دستگاه اینسترون تعیین شد. داده ها توسط آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید (005/0 = α).
بیشترین قدرت اتصال، مربوط به گروه شاهد (21/4 مگا پاسکال) و کمترین میزان آن مربوط به زیرگروه چهارم (15 ثانیه آلودگی بدون شستشو 8/3 مگاپاسکال) بود. بین میانگین استحکام باند اتصال براکت به سطح مینا بین 5 گروه اصلی اختلاف معنی دار وجود داشت (001/0 = p value).
آلودگی با بزاق، باعث کاهش قدرت اتصال می گردد. شرایط ایده آل ایزولاسیون امکان برقراری اتصال قوی تر براکت به سطح دندان را فراهم می کند.