بررسی مقایسه ای جراحی شکستگی سوپراکوندیل هومروس اطفال با پین های متقاطع از سمت لترال و پین های متقاطع انتهایی از مدیال و لترال

پیش شکستگی سوپراکوندیل هومروس شایع ترین شکستگی آرنج در اطفال می باشد و حدود 16% شکستگی های اطفال را به خود اختصاص می دهد. حفظ پایداری قطعات جا انداخته شده در دو سمت لترال و مدیال از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش پین گذاری «متقاطع لترال» (لترال از بالا و از پایین شکستگی) و «متقاطع لترال مدیال» بود.
در یک مطالعه مقطعی، 140 کودک (63 پسر، 77 دختر) با شکستگی سوپراکوندیل هومروس در یک مرکز درمانی تبریز بررسی شدند. کودکان در دو گروه 70 نفره همسان از نظر سن، جنس و تیپ شکستگی، با دو روش پین گذاری «متقاطع «لترال» و «لترال مدیال» درمان شدند. عوارض و نتایج درمان در دو روش مقایسه گردید.
. آسیب عصب اولنار در روش متقاطع مدیال و لترال 4.3% بود و در روش متقاطع لترال در هیچ موردی وجود نداشت. نیاز به جراحی مجدد و از دست رفتن پایداری به ترتیب 2.9% و 1.4% بود و بین دو روش تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت. عفونت محل تعبیه پین ها در دو گروه 4.3% و 12.9% بود و بین دو گروه تفاوت معنی دار مشاهده نگردید. در روش پین گذاری متقاطع لترال، کوبیتوس واروس در 9/2% و در روش مدیال در یک مورد مشاهده شد.
هر دو روش پین گذاری متقاطع لترال و لترال همراه مدیال، در ایجاد پایداری و حفظ جااندازی مناسب می باشند ولی احتمال آسیب عصب اولنار در روش متقاطع لترال از بین می رود و از این نظر اطمینان بیشتری وجود دارد.