بررسی کیفیت فیزیکی و شیمیایی و میکروبی آب آشامیدنی دستگاه های آب شیرین کن بخش خصوصی شهر ساوه

اهداف در سال های اخیر پیشرفت های شگرفی در زمینه فرایندهای غشایی صورت گرفته و کاربرد این فناوری در تصفیه آب به طور فزاینده ای افزایش یافته است. هدف از این مطالعه، تعیین کیفیت فیزیکی و شیمیایی و میکروبی آب آشامیدنی خروجی دستگاه های آب شیرین کن بخش خصوصی شهرستان ساوه معروف به ایسین و مقایسه نتایج با استانداردهای ایران است.
مواد و روش ها این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی است که 15 نمونه در هر روز، به مدت 7 ماه در سال 1393-1394 سنجش شد. آزمایش های فیزیکی و شیمیایی بر اساس روش های استاندارد آب وفاضلاب صورت گرفت. آزمایش های میکروبی کلی فرم کل و کلی فرم مدفوعی با روش تخمیر چندلوله ای و باکتری های هتروتروف به روش پورپلیت انجام گرفت.
یافته ها نتایج نشان داد میانگین مقدار متغیر فیزیکی کدورت NTU 0/1، میانگین متغیرهای شیمیایی هدایت الکتریکی (μs/cm)، سختی کل، سختی کلسیم و سختی منیزیم (میلی گرم بر لیتر کربنات کلسیم)، قلیایی بودن، کلسیم، منیزیم، فلوراید، فسفات، نیترات، نیتریت، سولفات، پتاسیم، سدیم، کلرید، کلر باقی مانده برحسب میلی گرم بر لیتر و pH به ترتیب 476، 06/103، 89/78، 80/9، 42/76، 28/37، 45/2، 11/0، 10/0، 3/8، 003/0، 71/37، 37/0، 23/68، 19/62، 74/0، 6/7، میانگین متغیرهای میکروبی کلی فرم مدفوعی (0) و کلی فرم کل (0) MPN/100ml و باکتری های هتروتروف (HPC) 5/2 CFU/ml بود.
نتیجه گیری با توجه نتایج می توان گفت که کیفیت بهداشتی دستگاه آب شیرین کن در ساوه مشکل آفرین نیست. غلظت تمام متغیرهای اندازه گیری شده با استانداردهای ملی مطابق است و وضعیت مطلوبی دارد.