بررسی ارتباط عمق بیهوشی با شدت تهوع و استفراغ در بیماران تحت جراحی انتخابی شکم

اهداف پردازش شاخص های مغزی هنگام بیهوشی سبب القای بیهوشی با دز کمتر داروهای خواب آور می شود و تهوع و استفراغ پس از عمل را کاهش می دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین عمق بیهوشی با شدت تهوع و استفراغ پس از عمل طراحی و اجرا شد.
مواد و روش ها این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 57 بیمار صورت گرفت که در بیمارستان دکتر بهشتی سبزوار تحت عمل جراحی فتق بودند و به صورت در دسترس انتخاب شدند. عمق بیهوشی با شاخص دو طیفی مانیتورینگ و در فواصل 5 دقیقه ای ثبت شد. شدت تهوع و استفراغ در ریکاوری 6 ساعت اول پس از عمل ثبت شد. داده ها با استفاده از نسخه 18نرم افزار آماری SPSS و آزمون واریانس تجزیه وتحلیل و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها 57 بیمار با میانگین سنی و انحراف معیار 46/54±13/45 سال بررسی شدند. 36 نفر از بیماران مرد و 21 نفر زن بودند. بین میانگین مقادیر عمق بیهوشی در سطوح شدت تهوع و استفراغ در ریکاوری تفاوت معناداری مشاهده نشد (179/0P=). درحالی که در 6 ساعت اول بعد از عمل جراحی تفاوت معنی داری وجود داشت (003/0=P).
نتیجه گیری با مانیتورینگ عمق بیهوشی و حفظ آن در محدوده مناسب می توان تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی را کاهش داد