اثر تیوباسیلوس و پلیمر سوپر جاذب بر مقدار اسانس و برخی ویژگی های مهم زراعی آویشن باغی و آویشن دنایی

اسانس آویشن جایگاه خاصی در تجارت جهانی دارد. تغذیه مطلوب و دوری از هر گونه تنش نقش بسزایی بر ویژگی های کمی و کیفی آن دارد. این آزمایش به صورت طرح کامل تصادفی و در شرایط گلخانه ای در سه تکرار در بهار و تابستان 1393 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل پلیمر سوپر جاذب در سه سطح (صفر، 5/0 و 1 گرم در کیلوگرم خاک) و تیوباسیلوس در دو سطح (استفاده و بدون استفاده) بر روی دو گونه آویشن باغی و دنایی استفاده شد. ویژگی های مورد بررسی وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، سطح برگ، سطح ریشه و درصد اسانس بود. بیشترین مقدار وزن تر و خشک گیاه (به ترتیب 5/95 و 5/35 گرم) و سطح برگ (25/835 میلی متر مربع) در تیمار استفاده از یک گرم سوپر جاذب در کیلوگرم خاک حاصل شد ولی بیشترین مقدار اسانس (3/2%) متعلق به تیمار کاربرد تیوباسیلوس به همراه 5/0 گرم سوپر جاذب بود. تیوباسیلوس به تنهایی تفاوت معنی داری در ویژگی های زراعی و درصد اسانس ایجاد نکرد، اما برهمکنش تیوباسیلوس و سوپر جاذب باعث تفاوت معنی دار در درصد اسانس شد. مقایسه اجزای اسانس آویشن باغی و دنایی برتری گونه دنایی از نظر ترکیب مهم تیمول (18/51%) را نشان داد. به نظر می رسد که کاربرد پلیمر سوپر جاذب به همراه تیوباسیلوس می تواند در تولید دو گونه آویشن باغی و دنایی با کمیت و کیفیت ماده های موثره مطلوب استفاده شود.