راه کار های افزایش بهره وری اعضای هیات های علمی

امروزه موضوع بهره وری نه تنها در بخش تولید بلکه در تمای حوزه های خدماتی، بعنوان عامل برتری و مزیت رقابتی، مورد علاقه همه سازمانها و نهادهاست، اما متاسفانه در برخی سازمانها، همچون دانشگاه های دولتی، مدرک گرایی،«خصوصی سازی رفتاری» و رایگان زدایی...گرایش به افزایش بهره وری اساتید دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی را مورد تردید قرار داده است. مروری بر تاریخچه نظام آموزش عالی نشان می دهد که در ایران نهاد دانشگاه، نه تنها قدمت خیلی کمتری نسبت به دانشگاه های برتر اروپا و امریکا دارد بلکه در حوزه علم ومخصوصا تکنولوژی، اعضای هئیت علمی دانشگاه ها حضورکمرنگی درعرصه بین الملل دارند. علاوه بر این، ناتوانی های علمی، عدم مشوق ها، فقدان برنامه های جذب وتوانمند ساز اساتید، عدم شایسته سالاری و مسایل معیشتی...، مسیر علمی و صحیح دانش آفرینی را منحرف کرده است. بدون تردید برای پیدایش این مسائل، نقش عوامل مدیریتی ،فردی ،سازمانی و محیطی در جامعه علمی قابل ملاحظه است.
در این نوشته سعی بر این است تا با پیش برد مطالعه ای تطبیقی و تلفیق مجموعه داده های بدست آمده- از تحقیقات انجام شده در فرانسه، آمریکا، آلمان و استرالیا- با اطلاعات ناشی از روش «نمونه گیری گلوله برفی» و مصاحبه با 14 تن از اساتید رشته مدیریت منابع انسانی، و نهایتا تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوا و کد گذاری داده های به دست آمده و بعد از پالایش های مکرر، در قالب 23مفهوم(بعد)، 4 مقوله و یک طبقه کلی شناسایی و دسته بندی و در قالب یک مدل پژوهشی ارائه گردد