اثر تهویه ریوی حین بای پاس قلبی ریوی بر پیامدها و عوارض ریوی پس از عمل جراحی پیوند عروق کرونر

علیرغم بهبود تکنیک های بای پس قلبی ریوی و مراقبت های ویژه بعد از عمل هنوز نقص عملکرد ریوی پس از جراحی قلب به عنوان علت مهمی از موربیدیتی بعد از عمل باقی مانده است. روش های مختلف تهویه حین بای پس به عنوان استراتژی های محافظتی مطرح می باشند اما در مورد تاثیر این روش ها نتایج قاطعی به دست نیامده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر تهویه ریوی حین بای پس بر پیامدها و عوارض ریوی بعد از عمل بود. پس قلبی ریوی با روش نمونه گیری در بیمار کاندید جراحی پیوند عروق کرونر تحت بای74
این مطالعه تجربی بر روی دسترس انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تهویه مکانیکی حین بای پس قلبی- ریوی (آزمون) و بدون تهویه حین بای پس مورد تجزیه و SPSS 16 (کنترل) اختصاص یافتند. متغیرهای فیزیولوژیک و پیامدهای بعد از عمل مقایسه شدند. داده های حاصل توسط تحلیل آماری قرار گرفت. .)P=0/019
میزان بروز آتلکتازی بعد از خروج لوله تراشه در گروه آزمون نسبت به کنترل کمتر و از نظر آماری معنی دار بود ( تفاوت آماری معنی داری در بروز پنوتوراکس و افوزیون پلور بعد از عمل وجود نداشت. همچنین زمان خروج لوله Odds Ratio = 5/8 .)P<0/05 تراشه، مدت بستری بیماران در بخش مراقبت ویژه و بیمارستان در دو گروه اختاف معنی داری نداشت (
تهویه مکانیکی ریه ها حین بای پس قلبی - ریوی در کاهش بروز آتلکتازی بعد از عمل موثر است. از انجائیکه بیشتر مطالعات انجام شده نشانگر عدم وجود محافظت خاصی از عملکرد ریوی هستند؛ مطالعات بیشتری برای انتخاب استراتژی مناسب برای کاهش عوارض ریوی بعد از جراحی قلب ضروری می باشد.