تغییرات عملکرد برنج در سیستم کشت مستقیم با بستر مرطوب متاثر از کاربرد علف کش ها

با توجه به متکی بودن کشت مستقیم برنج به مصرف علف کش و خطر مقاوم شدن علف های هرز به علف کش ها، کاربرد مخلوطی از علف کش ها از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. به منظور بررسی اثرات مصرف علف کش های مختلف مشتمل بر تیوبنکارب، پرتیلاکلر، بن سولفورون متیل، اتوکسی سولفورون+ آنیلوفوس، بوتاکلر و پروپانیل و با مصرف متوالی در یک فصل زراعی با غلظت کمتر از غلظت توصیه شده بر تراکم علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار، در مزرعه پژوهشی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال 1393 انجام شد. نتایج نشان داد که ارتفاع بوته، عملکرد شلتوک، عملکرد ماده خشک، شاخص برداشت، تعداد پنجه و تعداد گلچه های پر در گل آذین به طور معنی دار تحت تاثیر تیمار ها قرار گرفتند. کاربرد برخی از علف کش ها در بازه زمانی متوالی از جمله تیوبنکارب (نه روز قبل از کاشت)، بن سولفورون متیل (نه روز پس از کاشت) و پروپانیل (30 روز پس از کاشت) در کنترل وزن خشک و تراکم علف های هرز به ترتیب 92 و 98 درصد موثر واقع شدند. بیش ترین تعداد دانه پر در گلچه های خوشه (71 عدد) و تعداد پنجه (14 عدد) در تیمار کاربرد متوالی تیوبنکارب، بن سولفورون متیل و پروپانیل به دست آمدند. در این تیمار، عملکرد شلتوک و عملکرد بیولوژیک به ترتیب 73 و 72 درصد نسبت به تیمار بدون وجین افزایش یافتند. کاربرد پرتیلاکلر در مخلوط با علف کش ها، سبب آسیب به گیاهچه برنج و همچنین کاهش ارتفاع بوته و عملکرد شلتوک برنج گردید. بیش ترین عملکرد شلتوک برنج (3092 کیلوگرم بر هکتار) در تیمار مصرف متوالی تیوبنکارب، بن سولفورون متیل و پروپانیل به دست آمد. این تیمار کارآیی بالاتری را نسبت تیمار دو بار وجین در کنترل وزن خشک و تراکم علف های هرز نشان داد. مصرف تیوبنکارب و بدنبال آن بن سولفورون متیل و پروپانیل بهترین تیمارها در این آزمایش بودند.