پاسخ های استرس در بچه فیل ماهیان جوان (Huso huso L.) نگهداری شده در تراکم پایین و بالا در شرایط زمستانه پس از اعمال بیهوشی

این مطالعه به منظور بررسی اثر استرس های مزمن (تراکم) و حاد (دست کاری) موجود در محیط های پرورشی بر شاخص های استرسی و خونی فیل ماهی (Huso huso) در شرایط زمستانه (دمای زیر 10 درجه سانتیگراد) پس از اعمال بیهوشی انجام گردید. ماهی هایی با میانگین (± خطای استاندارد) وزن 4/1 ± 399 گرم در دو تراکم پایین (2m/ kg1) و بالا (2m/ kg8) هرکدام در 3 تکرار به مدت یک هفته نگهداری شدند. سپس ماهیان تحت شرایط استرس حاد قرار گرفتند به گونه ای که سریعا از آب خارج شده و به مدت 2 دقیقه در مخزن آبی (l 50) که حاوی 400 میلی گرم در لیتر پودر گل میخک بود بیهوش شده و سپس به مخزن اصلی پرورش برگردانده شدند. قبل از استرس، 1، 3، 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از اعمال استرس از ماهیان خون گیری گردید و شاخص های استرسی (کورتیزول، گلوکز و لاکتات) و خونی (هماتوکریت، هموگلوبین، تعداد گلبول قرمز، MCV، MCH، MCHC، تعداد گلبول سفید، لنفوسیت، نوتروفیل، ائوزینوفیل و مونوسیت) سنجش شد. پس از یک هفته نگهداری در تراکم های پایین و بالا اختلافی در پارامترهای اندازه گیری شده مشاهده نشد. نتایج بررسی میزان پارامترهای استرسی یک ساعت پس از اعمال استرس حاد و بیهوشی اختلاف معنی داری را با ساعت صفر (قبل از استرس) نشان داد (001/0P<)، همچنین در میزان لاکتات اندازه گیری شده در ساعت 3 پس از اعمال استرس حاد و بیهوشی اختلاف معنی داری بین دو تیمار کم تراکم و پرتراکم مشاهده شد (032/0P=). تعداد گلبول سفید در ساعت 1 و 6 پس از اعمال استرس حاد و بیهوشی در تیمار پرتراکم با ساعت شروع اختلاف معنی داری از خود نشان داد (001/0P<). میزان MCV نیز در ساعت 48 پس از اعمال استرس و بیهوشی اختلاف معنی داری در بین تیمارهای مورد آزمایش نشان داد (016/0P=). در بررسی سایر پارامترها اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف در ساعت های مختلف نمونه گیری مشاهده نگردید (05/0