نگرش و میزان ارتکاب دانش آموزان به تقلب و پیش بینی پذیری نگرش دانش آموزان به تقلب بر اساس برنامه درسی اجرا شده

هدف مطالعه، بررسی نگرش و میزان ارتکاب دانش آموزان به تقلب و نقش مولفه های برنامه درسی اجرا شده در آن بود. روش پژوهش، همبستگی و جامعه پژوهش، دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان مه ولات (خراسان رضوی) در سال 1392 بود. نمونه برابر با 153 نفر و شیوه انتخاب تصادفی خوشه ایبود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های محقق ساخته نگرش به تقلب، محیط آموزشی راف و همکاران (1997) و ارزشیابی ادراک شده الخروصی (2009) بود. پایایی و روایی ابزارها از میزان مطلوبی برای استفاده برخوردار بود. نتایج نشان داد که (9/3) درصد دانش آموزان اصلا مرتکب تقلب نشده و (9/35) درصد تقلب همیشگی داشته اند. میان نمره نگرش به تقلب و ارتکاب به آن 88/0 همبستگی و میان ادراک مثبت فراگیران از مولفه های تدریس، معلم، فضای یادگیری، خودکارآمدی تحصیلی و ارزشیابی تبحری با نگرش به تقلب همبستگی منفی وجود دارد. نتایج رگرسیون هم زمان نشان داد که متغیرهای پیش بین می توانند به صورت ترکیبی 86 درصد از تغییرات متغیر نگرش به تقلب را تبیین کنند و دو متغیر ارزشیابی تبحری محور و عملکردی محور می توانند نگرش مثبت به تقلب را پیش بینی کنند. تکوین فنی برنامه درسی و بازنگری در اجرای برنامه درسی از ضرورت های نظام آموزشی در جهت پرورش صداقت و پرهیز از تقلب دانش آموزان قلمداد شده است.