تحلیل شیوه پسامدرنی روایت زنان در مجموعه داستان «بماند...»

بهناز علی پور گسکری در مجموعه داستان بماند... به گونه ای هدفمند و تعمدی، از امکانات پسامدرنی در عنوان و محتوا و شیوه روایت بهره جسته است. مولفه های پسامدرنی نظیر ساختار بازگشتی، اتصال کوتاه، چهارچوب سازی و چهارچوب شکنی، آشفتگی و عدم انسجام متن، تناقض و عدم قطعیت، در متن داستان ها به کار رفته است، اما کاربرد «ساختار بازگشتی» بیشتر قابل توجه است. ساختار بازگشتی با ایجاد چند سطح مختلف روایتی یا جهان داستانی، علاوه بر برجسته سازی محتوای وجودشناختی این داستان ها، با برجسته سازی چهارچوب داستانی، ساختگی بودن آن ها را نشان می دهد. نویسنده با استفاده از این جهان ها، مسائل زنان را بیان می کند. نویسنده در دو داستان به شیوه ای کاملا متفاوت عمل کرده است؛ در «بادهایی که از هندوکش می وزند» با تکنیک بیان خواب و خواب گویی، در کنار جهان شبه واقعی داستان، جهانی خیالی خلق می کند. او در «زنی از جنس مس» حضور خود را در داستان نشان می دهد و با اشاره مسقیم بر امر نوشتن، اقتدار خویش و ساختگی بودن داستان را به نمایش می گذارد. استفاده نویسنده از امکانات پسامدرنی برای ارائه مسائل و مشکلات زنان در جامعه امروزی، بیانگر آن است که پسامدرن در نظر نویسنده، ورای یک روش یا مکتب فکری، در حکم ابزار روایتگری است.