ارزیابی شیوه های سنجش بینایی رانندگان حرفه ای جهت صدور کارت سلامت

حدود 90 درصد از تصادفات منجر به مرگ، ناشی از خطای انسانی می باشد. عوامل انسانی از جمله اختلالات بینایی، از علل اصلی تصادفات رانندگان به شمار می رود. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی شیوع انواع اختلال بینایی در داوطلبان اخذ کارت سلامت و همچنین، ارزیابی شیوه های سنجش بینایی در رانندگان بود.
در این مطالعه ی مقطعی، شاخص های بینایی کلیه ی رانندگان (1941 نفر) مراجعه کننده به مرکز طب کار بیمارستان بهارلوی تهران، در یک بازه ی زمانی 6 ماهه مورد بررسی قرار گرفت. حدت بینایی به وسیله ی چارت اسنلن (Snellen)، میدان بینایی با استفاده از دستگاه Vision Screener و دید رنگی با استفاده از پلیت های (Plate) رنگی پلاستیکی و همچنین، تست Ishihara سنجش شد و نتایج به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
243 نفر از مشارکت کنندگان بدون اصلاح بینایی فاقد شرایط لازم (از نظر حدت بینایی) برای اخذ کارت سلامت بودند. از بین افرادی که اقدام به اصلاح بینایی نمودند، به جز یک نفر، بقیه توانستند کارت سلامت را کسب نمایند. همچنین، 2 نفر (1/0 درصد) در تشخیص پلیت های رنگی اختلال داشتند و همه ی افراد از نظر میدان بینایی در حد طبیعی بودند.
نتایج مطالعه ی حاضر، لزوم بررسی دقیق حدت بینایی، جایگزینی تست های استاندارد و عملکردی تشخیص اختلال دید رنگ و ارزیابی تخصصی میدان بینایی در رانندگان حرفه ای را نشان می دهد و به نظر می رسد باید مطالعات بیشتری پیرامون روش های سنجش و معیارهای کفایت بینایی جهت اخذ کارت سلامت رانندگان انجام شود.