اثر تمرین شنا و عصاره آلوئه ورا بر سطوح سرمی ویسفاتین و نسبت تری گلیسرید به لیپو پروتئین پرچگال و گلوکز موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

ویسفاتین آدیپوسیتوکینی است که از بافت چربی ترشح می شود و با میزان گلوکز پلاسما ارتباط دارد و می تواند بر روی بروز دیابت موثر باشد. از سوی دیگر در طب سنتی از آلوئه ورا به عنوان داروی ضد دیابت استفاده می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات تمرین شنا همراه با مصرف عصاره آلوئه ورا بر سطوح سرمی ویسفاتین، گلوکز و نسبت تری گلیسرید به لیپوپروتئین پرچگال در موش های صحرایی دیابتی بود.
در این مطالعه تجربی، 28 سر موش صحرایی نر دیابتی انتخاب و در چهار گروه(1) کنترل، (2) تمرین شنا، (3) عصاره آلوئه ورا و (4) تمرین شنا همراه با آلوئه ورا قرار گرفتند. برنامه تمرین شنا به صورت فزاینده در هفته اول با 6 دقیقه آغاز شد و در هفته ششم به 36 دقیقه افزایش یافت. گروه های 3 و 4 روزانه 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره آلوئه ورا دریافت کردند. گروه کنترل هیچ گونه فعالیت منظم ورزشی نداشته و هم چنین عصاره ای دریافت نکرده اند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفت.
در هر سه گروه تمرین شنا، گروه عصاره و گروه تمرین و عصاره کاهش معنی دار در گلوگز خون، نسبت تری گلیسرید به لیپو پروتئین پرچگال و سطح ویسفاتین نسبت به گروه کنترل وجود داشت(05/0≥p).
نتایج نشان داد که تمرین شنا همراه با مصرف عصاره آلوئه ورا باعث کاهش نسبت تری گلیسرید به لیپو پروتئین پرچگال، گلوکز و افزایش حساسیت گیرنده های ویسفاتین و در نتیجه کاهش سطح سرمی آن در موش های صحرایی دیابتی می شود.