تنوع گونه ای کنه های میان استیگمای (Acari: Mesostigmata) خاک زی جنگل های ارسباران

تنوع گونه ای شامل بخش عمده ای از تنوع زیستی و یکی از مهم ترین شاخص های نشان دهنده تغییرات در اکوسیستم هاست. وجود کنه های میان استیگمای خاک زی و تغذیه و تاثیر آنها در تعادل طبیعی موجودات زنده خاک دارای اهمیت زیادی است. این پژوهش با هدف ارزیابی تنوع گونه ای کنه های میان استیگما در فصل تابستان سال 1392 با جمع آوری نمونه هایی از چهار منطقه در جنگل های ارسباران انجام شد. شاخص‏های تنوع گونه ای شانون، سیمسون و بریلوین و همچنین شاخص های یکنواختی سیمسون، کامارگو و اسمیت- ویلسون با استفاده از نرم افزار Ecological Methodology 6.0 محاسبه شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین فراوانی نسبی مربوط گونه های خانواده Veigaiidae، Veigaia nemorensis (Koch، 1836) با 54/11 درصد و Veigaia planicola (Berlese، 1882) با 34/8 درصد و کمترین آن مربوط به گونه Sejus sp. از خانواده Sejidae با 17/0 درصد است. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون (61/4)، سیمسون (97/0) و همچنین بیشترین مقدار شاخص یکنواختی سیمسون نیز با (65/0) در منطقه کلاله که دارای بیشترین تعداد گونه جمع آوری شده است محاسبه شد. بالا بودن درصد فراوانی کنه های خانواده Veigaiidae را می توان به قدرت شکارگری بالای آنها در خاک و غنی بودن فون جنگل نسبت داد.