گسلش نرمال و ساختارهای کششی پس از تریاس در البرز مرکزی، شمال ایران

این مقاله شواهد ساختاری از فعالیت کششی در البرز مرکزی طی مزوزوییک را ارائه می کند. شواهد ساختاری از کشش در مرحله ابتدایی مانند بودنیاژ موازی تا اریب با لایه بندی در سنگهای پرمین تا تریاس در بخش های مختلف منطقه مطالعه به همراه شکستگی های کششی فیبری هستند. در ادامه ساختارهای کششی پیشرفته از جمله رگه های کششی در پهنه های برشی شکنا- شکل پذیر، آیینه های گسلی بزرگ تا متوسط با خش خط های نرمال، گسلهای نرمال مجزا و مجموعه گسلهای بزرگ زاویه با مولفه جابجایی نرمال اولیه، که بیشتر در سنگهای پرمین تا ژوراسیک آغازین – میانی به چشم می خورند و همچنین گسلهای بزرگ با جابجایی اولیه نرمال در گروه شمشک گسترش دارند. توسعه ساختارهای کششی جدید ساختارهای قبلی مربوط به رخداد سیمرین پیشین را تحت تاثیر قرار داده و سبب بریدگی و جابجایی چین های با خوابیدگی رو به شمال توسط گسلهای بزرگ زاویه عرضی با مولفه نرمال شده است. تداوم گسلهای نرمال در بخشی از گروه شمشک شاهدی از سن ژوراسیک برای این گسلش نرمال است. بسیاری از این گسلها به صورت گسلهای نرمال اولیه تفسیر شده اند که طی رخداد فشارشی کرتاسه پایانی – پالئوسن آغازین به معکوس یا امتدادلغز مجدد فعال شده اند. توجه به ژئودینامیک کوه های البرز طی مزوزوییک از نظر کانه زایی کانسارهای فلزی اهمیت دارد.