تاثیر سالیسیلیک اسید و براسینواستروئید در تعدیل اثرات تنش آبی در دو رقم گندم

خشکی یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده ی رشد و تولید گیاهان زراعی است و استفاده از تنظیم کننده های رشد به عنوان یک روش برای مقابله با خشکی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران می باشد. به منظور مطالعه ی تاثیر دو تنظیم کننده ی رشد براسینواستروئید و سالیسیلیک اسید بر جوانه زنی و رشد دو رقم گندم در شرایط تنش کم آبی آزمایشی در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1393 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طراحی و اجرا شد. تیمارها شامل دو رقم گندم (شیراز و سیروان)، آبیاری ( 100% و 50% ظرفیت مزرعه) و تنظیم کننده های رشد (براسینواستروئید و سالسیسلیک اسید) بود. در این آزمایش خشکی باعث افزایش معنی دار شاخص سبزینگی (58/50 درصد)، کاهش معنی دار محتوی نسبی آب برگ (24/10 درصد)، وزن خشک سنبله(22/17 درصد)، وزن صد دانه (14/14 درصد)، وزن خشک بوته (74/8 درصد) و وزن دانه ی هر بوته (21/19 درصد) گردید، لیکن کاربرد تنظیم کننده ی رشد براسینواستروئید به صورت محلول پاشی بوته ها با غلظت 25 و 50 میکروگرم در لیتر براسینواستروئید و 1 میلی مولار سالیسیلیک-اسید موجب جبران بخشی از این خسارت شد. بعلاوه، پیش تیمار بذر ارقام گندم توسط براسینواستروئید باعث افزایش درصد و سرعت سبزشدن آن ها گردید. برتری رقم سیروان، به عنوان رقم متحمل به خشکی، از نظر تمامی ویژگی های اندازه گیری شده بر رقم شیراز که رقم حساس به خشکی می باشد نشان داده شد.